Choroba bostońska - choroba dłoni, stóp i jamy ustnej

Choroba bostońska jest określeniem opisującym infekcję wirusową, występującą przede wszystkim u małych dzieci. Zaraźliwość jest duża, zwłaszcza wśrod dzieci przebywających w dużych zbiorowiskach. Nazwa tej choroby nawiązuje do miejsca jej epidemii, a więc do Bostonu. Charakterystyczną cechą tego schorzenia jest wysypka, która występuje pod postacią plamek oraz grudek. Stąd bardziej prawidłowe określenie tej choroby to: „wysypka bostońska”. Choroba wylęga się krótko, mniej więcej 4-6 dni, a jej objawy ustępują po około 7 dniach. Mimo, iż na chorobę bostońską może zachorować tak naprawdę każdy, znaczny odsetek zachorowań odnotowuje się jednak w grupie dzieci poniżej dziesiątego roku życia.

Przyczyną choroby bostońskiej jest zakażenie wirusem z rodzaju Enterowirusów. Człowiek stanowi rezerwuar oraz źródło zakażenia. Poza wspomnianym wcześniej wirusem odpowiedzialnym za wysypkę bostońską, na szczególną uwagę zasługują także tak zwane wirusy Coxsackie, również należące do grupy Enterowirusów. Zakażenia wywołane przez wirusy Coxsackie prowadzą do wystąpienia choroby wysypkowej, która jest bardzo podobna do choroby bostońskiej. Z tego względu też określenie „choroba bostońska” jest stosowane również w przypadku zakażenia wirusami Coxsackie, zwłaszcza A16 oraz Enterowirusem – EV 71.

Warto podkreślić, że zakażenie to objawia się wysypką zlokalizowaną na dłoniach, stopach oraz na śluzówkach jamy ustnej, pod postacią bolesnych pęcherzyków. Fachowa nazwa tego zakażenia to choroba dłoni, stóp i jamy ustnej (ang. Hand, foot, and mouth disease, HFMD). Cechą charakterystyczną jest przede wszystkim gorączka oraz pojawiające się kilka dni po jej ustąpieniu charakterystyczne zmiany skórne, znikające po około 4-5 dniach. W leczeniu tej choroby stosuje się głównie leki przeciwbólowe oraz przeciwgorączkowe.